এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
ৰচি
কেৱল ৰচি খৰেই শেষ কথা নহয়— ৰচিৰ এটা ঘূৰণীয়া ফাঁচ লগা গাঠি,
তাৰ পাছতহে ফাঁচি—
এৰালৰ ৰচি, কয়দীৰ হাতৰ ৰচি— তাবিচৰ ৰচি,
সকলো ৰচিৰেই কাৰণ আছে সকলো ৰচিৰেই ভাষা আছে
অথচ সিহঁতে বোবা হৈ সহি থাকে যন্ত্ৰণা।
ফাঁচিৰ ৰচিবোৰৰেই সবাটোকৈ যন্ত্ৰণা
সিহঁতে দেখি থাকে এতিয়াও কুশল-মণিৰাম-পিয়লিৰ ডিঙি
ৰচিবোৰে শুনি থাকে দূৰৈৰ ৰেলগাড়ীৰ ঝক্-ঝক্ শব্দ
ৰচিবোৰে চাই থাকে সিহঁতৰ পেশীৰে বান্ধি টানি নি আছে কৰুণ মৰাশ।
ৰচিক ৰচিৰে বান্ধি নিব পাৰি দূৰলৈ ৰচিক ৰচিৰে ঠগিব পাৰি
ৰচিক ৰচিৰে বান্ধি-বান্ধি সাজিব পাৰি ৰচিৰ পুতলা
ৰচিৰে সাজিব পাৰি চাবুক
তেনে এক নেদেখা ৰচিৰে বান্ধি ৰাখিব পাৰি আজন্ম অহেতুক প্ৰেম,
যি ৰচিৰে বান্ধ খাই আছে মানুহ-ঈশ্বৰ-বিশ্বাস আৰু সততাৰ পৃথিৱী।
ৰচনাকাল : ২০০৩
শস্য তেজৰ অন্য ঋতু/১৫
