পৃষ্ঠা:শঙ্কৰদেৱ.pdf/৪২

৪০

শঙ্কৰদেৱ ।

পাটবাউসীতে নিগাজী সত্ৰ থাপন কৰি শ্ৰীমদ্ভাগৱত শাস্ত্ৰৰ স্থূল মৰ্ম্মানুসাৰে বৈষ্ণৱধৰ্ম্ম প্ৰচাৰ কৰি আছিল। হিড়িম্বৰ ৰজাই শঙ্কৰৰ প্ৰচাৰিত ধৰ্ম্ম গ্ৰহণ কৰিবৰ ইচ্ছা প্ৰকাশ কৰাত, মাধৱ দেৱৰ হতুৱাই শঙ্কৰদেৱে সেই ৰজাক ধৰ্ম্ম দিয়াইছিল। চিলাৰায় দেৱানে ৰামৰায় আতাৰ কন্যা ভুবনেশ্বৰী পত্নীৰপৰা শঙ্কৰৰ গুণ শীল শুনি শঙ্কৰক মতাই নি বৈষ্ণৱধৰ্ম্ম গ্ৰহণ কৰি শঙ্কৰদেৱেৰ শিষ্য হৈছিল। শঙ্কৰৰ প্ৰচাৰিত বৈষ্ণৱ ধৰ্ম্মৰ প্ৰভাৱ বেছি হৈ ব্ৰাহ্মণ - সকলৰ অৱলম্বিত তন্ত্ৰোক্ত ক্ৰিয়াকলাপৰ ব্যাঘাত হোৱাত ব্ৰাহ্মণ সকলে শঙ্কৰদেৱক দ্বেষ কৰিবলৈ ধৰিলে। কোচবেহাৰৰ ৰজা নৰনাৰায়ণক ব্ৰাহ্মণসকলে শঙ্কৰৰ বিপক্ষে নানা কথা লগাবলৈ ধৰাত ৰজই পাটবাউসীৰপৰা শঙ্কৰদেৱক ধৰাই নিবলৈ মানুহ পঠিয়ালে। এই বাতৰি পাই তাৰ আগেয়েই চিলাৰায় দেৱানে শঙ্কৰদেৱক লৈ গৈ নিজৰ ঘৰত থৈছিল*। তাৰ পিছত দেবানৰ

অন্ততৰে যেন ভৈল তাক শুনিয়োক সমস্তৰ ৰাজ্যক নষ্ট কৰিলে শঙ্কৰ। ব্ৰাহ্মণৰ স্ত্ৰীয়ো সেৱা কৰে শঙ্কৰক। পিতৃৰ গৃহত পুত্ৰ নকৰে ভোজন। কৈবৰ্ত্ত কলিতা কোঁচ ব্ৰাহ্মণ সমস্ত৷ অন্ন ৰান্ধি জগন্নাথ প্ৰসাদ কৰয়। ব্ৰাহ্মণৰো গুৰু হুই দেয় উপদেশ। হেন শুনি নৃপতিৰ ভৈল কোপমন। হেনয় অনীতি যিটো ৰাজ্যে প্ৰৱৰ্ত্তয়। চাৰি গাৰমলি যাই আন শঙ্কৰক। কৰিবোঁ বিচাৰ এহ্ন হুই নিষ্ঠে যেবে। নিষ্ঠ কৰি বোলো মাংস হেঙ্গালে খুৱাইবোঁ। যদি মই নৰনাৰায়ণ ৰাজা হওঁ।

ৰাজাৰ আগত খল দিলে বিপ্ৰলোক। শুদ্ৰ হুয়া নমস্কাৰ লৱে ব্ৰাহ্মণৰ৷ ঘৰে ঘৰে দিয়া ফুৰাৱয় পাদোদক। বোলে নতু লস তই হৰিত শৰণ। একে লগে খায় দুধ চিৰ কল যত। ই গাঁৱে সি গাঁৱে তাক দিয়া ফুৰাৱয়। শয্যা দান আতি যত লৱয় বিশেষ॥ মহাক্ৰোধ কৰি ৰাজ্য বোলয় বচন। ছত্ৰভঙ্গ ৰাজাৰ প্ৰজাৰ দুঃখ হয়। অনাচাৰ কৰি নষ্ট কৰিলে ৰাজ্যক॥ ছাইবোঁ দামা সত্যে শঙ্কৰৰ ছালে তেবে॥ শঙ্কৰৰ হাড়ে নিষ্ঠ অগনি পুৱাইবোঁ। তেবে শঙ্কৰক নিশঙ্কৰ কৰিথওঁ।