পৃষ্ঠা:শঙ্কৰদেৱ.pdf/১৩৯

এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

নবম আধ্য ৩৭ নাৰত তোলে ৰত্নক স্মুথি " তেতিয় টুৱে বলিক কেন সুন্দৰ। উত্তৰ দিলে - “তিনিধেণ লোকত যত আছে ধান্য ধন । যত দিব্য নাথা আছে সুন্দৰী প্রেধান। স্বত শিষ্য ঘৰ বৰণ বহু অলঙ্কাৰ । সবেও সুপূৰে মন এক লুভিয়াব ॥ পৃপ গয় আদি কৰি ৰ'জ।। অপৰ্য্যন্ত । অর্থৰ তৃষ্ণাৰ কেহে ন'পাইলেক তম্ভ {। সপ্তদ্বীপা । পৃথিবা কৰিল৷ "অধিকাৰ । তথাপি তাৰ কেছো নাপহাসাক । পাণব । চান্দ্ৰয়ক দমি যিটো নকৰে আপোশ! সি পি মই তথা । যিটে। অল্পতে সন্তোধ । অসন্তুষ্ট প্রাণী নখণ্ডে সম । ত্ৰৈলোক্যৰ লক্ষ্মী পাইলে ন!'হ তাৰ ক্স }। বেহি পাৱে তাতে ই। তুষ্ট হোৱে । মন । তো দাস বি প্ৰধ তেজ বাটে অনুক্ষণ । সন্তোষে সমস্ত তে ণ ক থৰে প্ৰায় । মে জল পৰি ‘অ’গ্ন নি ফ্রা কহ • পায় । - কেনে দন কৰ উ"5 এ বিষয়ে শুক্রন লিক উপদেশ দিছে । “"rrট দান কৰন্তে বুণি হোৱে ছেদ কিছু পুণ্য নাতি “ছ। মা র পারে খেদ । জাfবক1 থাকিলে পাই সবে কৰ্ম্ম । প্রপাত দিনে সিজে দান তপ যজ্ঞ ধৰ্ম্ম ৬ শুনিয়োক বলি যেন শাস্ত্ৰৰ বহিত। প 2ট কৰি বিভেিব মঙ বিত্ত ॥ ধৰ্ম্ম অৰ্থ কাম শ পুত্ৰৰ নিদানে । তেবেসে থাকিবে পাত সুখে সরু স্থানে ॥” কেতিয়া নিছা । মাতিবে শপ নইর এ বিষযে দৈত্যগুৰু শুক্র উপদেশ হৈছে--“স্পতি বিবাহ প্রাণ শঙ্কটৰ বাদে । গো ব্ৰাহ্মণৰ । । আণে সম্মস্ব বিনাশে ।। এতেকতে মিছা মাতিলেও নাহি পাপ-.. কপটাক কপট কৰিলে নাঠি হানি চ তৎণ যেবে কীব লাশে উপায় হেন গুণ । আত্মাঘাত নকৰ মোহোৰ বুদ্ধি ওন ॥"