সপ্তম আধ্যা ১২ ও । তলে জুমাজুমি ফুৰে কিনি বিকি ॥” মাধন স্বামীক লাগি তই আশা এৰ । কৃষ্ণত নেগয় বিয়া কল্লিয়ে ভায়েৰ ॥" পৃথিয়ৈয়ে শুইল কিছু নাহি বোল মাত । " “উপজি নমৰি কিয় আছে এত কাল ।" ‘ অমৃতক বাছে যেন চুকন ভেকুলি ।" “গুপ্ত এৰি। কোনজনে প্ৰায় পাৰপানী । “‘মুখ লোমা কি ক্যু কৰস বদন । “+রুিণী বোলন্ত তুমি মোক আছা তুলি ! পেতৃত মাতৃত কৰি তোমাতেসে সুলি ৷ " ‘স্বৰ্ণ পাটত ঘেলানা প্যডে গাৱ।” নাহি ওখ শান্তি মোৰ আৰুচয় ভাত । উগুল থুগল নিদ্ৰা নাসয় শয্যাত । প্ৰলয়ৰ মেঘ বেন সোসাই বাথু লাগি৷ ॥" ‘ফ্রকান্ত কহে কথমপি ধাতু আহল tিামকি চিমিকি মাত লৰে
- াভুপানি " লাগোপা কৰে সবে কৌশাম্বী নগৰী * “আসা
অ্যাত ব'ন্ত ধবে পদূধিক বা ওঁ । মধৱ গোসাল্ট অ্যাসে নেত্ৰ ভাৰ % ৷ ‘মাধৱৰ তেৱে সবাষ্টাৰো স্বৰষিল ।" । "পৰৰ প্ৰাদ্ধত । কেনে জা দিব লাগে " “ম। টি খাই মৰা যেন উৰায়ৰ যাও ॥' “"জ হুযসবেও আসিলো আলোচিয়া । কৈছু নতু হন্তে মুও শোলোকাক দিয় ।” ‘শুনি দেন জোকৰ মুখত দিলে চূণ { ” কম্মিণীৰ অধিক বিচাট কৰে মন । ” “চপাই হছিল যেন আম কৰমুট।" ““একো সাৰ নিসাৰ নপাইলে বাৰ্ত্তা ভাল । জানি লোহো শিশুপাল ভৈল যম কাল ৷" কাশ্মণীৰ শশৱত ঘষিবা। তৈল কুৰ আামিলা পঞ্চাশ খট জল আতি জুধ ॥” ৰঘৰ মেখলা আনি বান্ধিলা কালে । মুঠিতে লুকাই যেন বতাসতে হালে ॥" “লক্ষেক নৃপতি থোসমোস কৰি তথাতে থাকিলা চাই” কৰে। হআউল ভৈল ।” "প্রমত্ত হাবীৰ লানি নিছিগম, । হুলস্থূল সমজ্যায়ে
