পৃষ্ঠা:শঙ্কৰদেৱ.pdf/১২৩

সপ্তম স্বাধা । + 1লি ॥......হেন দেtথ সাৰথিৰ ধাতু গৈল উৰি ॥• সাৰথিক ৰাখিলা বৈষ্ণৱ হেন নি। স্বস্থ হুহু দেখে ন্নি ৰথ ভৈল ভঙ্গ । মাধক লাগি আতি তাৰ বৰ খঙ্গ ৷ বহুতন্তে ডেৱ দিয়া নামিল মৰ। মূও জঙ্কাৰিয়া বীৰে গলি; বস্তৰ । ভয়ঙ্কৰ গদা ধৰি । বোলে থাক থাক । মাথাৰ উপৰে ফুণ। নলেক শত পাক ও । ই বুলি হানিলেক মাধৱক প্রতি। তাক কাটিল শ্ন শৰে { ভগত পতি গদা ছদ্ম ভৈল দেগি হানিল মুগ। হাকে । শৰে ছেদি- • স্থ দেৱ দামোদৰ | যেটি তাত্ন লtল তাক চেপে নাৰায। ফ্রাধে কি কৰিবে কি নপ°ে চেতন। । ত মস্ক শগ পাৰে মানে arঞ্চাত মানে । মাধৱক লা িgই হ।তে মেলি হানে । । একে । ৮ ক নাচাহ অস্ত্ৰ হানে মহ । কেপ তাকে ! কৃষ্ণে পদতে কাটিলা । 'tালেপে ॥। একো মন্ত্ৰ শস্ত্ৰ যেবে নপাৰ খুলি । পাণ্ডা বাৰু সৰি বোল "নে ? 'আাক যুৰি, 1 ডাব ভঙ্গি কৰি য। বাকত দিলে ক । উপৰক । তুলি ধতি জঙ্কাৰে পা প্রাক ॥ থাক থাক বুলি পদি যাও বা পা' সুবৰ্ণন চন্দ্ৰচয় ‘কি পাৰে আতি ॥ •তে গুষ্টি লগাত "আছে হালয় গমন - নাঘে ষে। মাধৱক খেদয় মৰ ॥ মাধৱে দেখন্ড ফ্লিবীৰ সাসে খেদি । খাগু¥ বাৰু তাৰ হাতে পেলাইল ছেদি হয়ত দশ শৰে ভেদিলন্ত হৰি । তথ্য- পিতে! থাকণে নকধে পাছ ভৰি ॥ বজুমুঠি ধৰি ধাইল দশন কামুৰি । lাৰ বেগত ভূমি লখে প্রতি ভৰি ৷ বিহুত সঞ্চাৰে গৈল৷ ৰথ । মাজে উক্ত । কৃঞ্চৰ চিয়াত বৈসাটলেক এক মুঠি । কিটাইলেক নাৰায়ণ মুঠিৰ নিপাতে । চাম্প দিয়া চুলত ধৰিলা বাম হাতে ; "সংঠৰ হাত যেন বন্দী ভৈল হাতী । ছ' বুলি দিয়াত বৈসাইল।