এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২৩। সৰ্গ।
আচানত।

 বিৰহৰ চোকা কাঁড়, পুনু হৃদয়ত,
কৰ্ত্তব্য সুমৰি যেৱে পুনু আঁতৰিলোঁ।
প্ৰিয় যায় আইঘৰলই; —বান্ধি মন,
যাপিব বছৰ কাল, দীৰ্ঘ বিৰহত।
অশুভ ঘটনা এটি এৰা-এৰি বেলা,
বিদায়-ঘাটত;—‘ধনশিৰীমুখ’ নাম—
পৰিলোঁ আপুনি হাঁয়, অতি আচানত,
নিৰ্দয়া মাউৰ লাগি। চৰিল দুৰ্যোগ,
শোকাতুৰা লীলা প্ৰাণে; বিৰহ আগত।
অকালত, আচানত, বৈদ্য-বিহনত,
দেখি প্ৰাণ আশাহত, স্বামী দেৱতাৰ,
অৰ্ধাঙ্গিনী লীলা হাঁয়, উন্মাদিনী হই,
জুৰিলে যি আৰ্ত্তৰাৱ, গগণ ভেদাই;—
মৰি বঁচা স্বামী পদে, কিয় বিপৰ্য্যয়,
অভাগিনী লীলা ভাগ্যে, বিধিৰ বিধানে।
নিন্দিলে বিধিৰ বিধি। দৃঢ় প্ৰতিজ্ঞাৰে,
সাক্ষী কৰি নীলাকাশ, সঙ্কল্প প্ৰকাশ;—
এৰিব সতীৰ দেহা, সাক্ষাতে পতিৰ,