শক্তিৰ ওপৰে সদা আলাসত ভহা।
নিমিষে নেদেখা হলোঁ দিঠকৰ মেলা।
সপোনৰ ইন্দ্ৰজাল বিয়াপি চৌপাশে,
অপৰূপ সৃষ্টিলীলা, বিয়পালে প্ৰাণে।
ভূপতি সমান ভোগ, সংসাৰ বিলাস,
ৰাণীসমা লীলা মোৰ, ভুঞ্জে তাৰ ভাগ।
পুণ্য মিলন, আহ, পুণ্য প্ৰেমফল।
প্ৰথম প্ৰহৰ পাচে চাওঁ চকু মেলি,-
মুকলি চৌপাশে; 'নামবৰ' অন্ত চিন।
বাৰী-ঘৰ সমুখত, মানুহ-বসতি,
মাজে মাজে চিনি-পোৱা মুখৰ আকৃতি।
ডিমাপুৰ নামে ঠাই। শান্তি ৰক্ষা হেতু,
ৰজাৰ ৰখীয়া 'থানা’ ধনশিৰী পাৰে।
হিড়িম্বা নগৰ আগে, জীৰ্ণ অৱস্থাত।
শুনিলোঁ প্ৰিয়াৰ মূখে বহুদূৰ গতি,
টোপনি ভোলত মোৰ। বিশ্বাসঘাতকী
নৰ-পশু‘গাড়োৱান' নিশবদে নামে
এফলীয়া গৰু স’তে। আত্মধিক্কাৰত,
মৰ্মাহত হল অল্পবোধী প্ৰাণ হাৰ।
নবঢ়ালোঁ তাপ তাৰ, চাহনি বাণেৰে।
দিলোন অন ফালে, নেদেখা ভাৰত।
বন্ধুজন শুশ্ৰূষাত, পথিক ভোজন,
পূৰ্ণভাৱে সমাপন, আহত তলত,—
এসন্ধ্যা সন্ন্যাসী দৰে আবেলি পৰত।
