এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
[২৭]
এনে স্থলত কুশৰ আগৰ নিচিনা তীক্ষ্ণ বুদ্ধিমতী লীলাৰ মুখে মুখে বৰ্ণাবলী শিকোতে বেছি সময় নেলাগিল। পঢ়াৰ বাবে তেওঁৰ তেনে আগ্ৰহ দেখি,লাবণ্যই, নিতৌ ভাটিবেলা তেওঁক শিকাব ধৰিলে। অলপ কেইদিন মানৰ ভিতৰতে তেওঁৰ বৰ্ণ পৰি
চয় হ'ল। আৰু এবছৰ মানৰ ভিতৰতে ৰুক্মিনীহৰণ খনি তেওঁ মুখস্থ কৰি পেলালে। এনেকৈ লাহে লাহে ইটোৰ সিটোৰ প্ৰতি মৰমৰ মাত্ৰা বাঢ়িব ধৰিলে।
* * *
সেইবোৰ যি হওক, নব বৰষৰ উলহ-মালহতকৈ আমাৰ লীলাবতীৰ উচল-পাচল একলা বেছি। আকাশত কাউৰীৰ কা কা মাত শুনা মাত্ৰকেই তেওঁ আজি নিদ্ৰাদেবীৰ শান্তিময় কোলাৰ পৰা উঠি নিজৰ কৰ্ত্তব্য কামত হাত দিলে। আৰু পুৱাৰ সূৰুযৰ ৰঙালী কিৰণে ধৰাধামত বিয়পিবৰ উপক্ৰম কৰোতে নকৰোতেই চুচুক্ চামাক্ কৈ ঘৰ চোঁতালত গোবৰ-মাটি দিলে, পিৰালি মজিয়া নিকাই অঁতালে।
ঙ
