এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
[১০]
কৰিব ধৰিলে। আমবোৰ ঋতুৰাজৰ অভ্যৰ্থনাৰ যোগ্য হ’ল। সেউজীল পাতৰ আৰৰ পৰা বসন্ত- দূতী কুলীয়ে “কু-উ, কু-উ” কৰি পঞ্চম তান শুনাই বসন্তৰ গা নচুৱাই দিলে। লগতে ৰহ্ ৰহৰীয়া আমবোৰ ডেমকতে নপকি খোৱাৰ অনুপযুক্ত হৈ থকা বাবে বেচাৰাহঁতৰ গাত কুপিত বায়বাস্ত্ৰ নিক্ষেপ কৰি কিছুমান আমক আজীবন খুনী কৰিলে। বাকীবোৰে জাতীয় প্ৰেমত নিঃস্বাৰ্থ প্ৰেমিক হৈ, “কুলি বাই থাকে মানে নপকোঁ” বুলি দৃহ প্ৰতিজ্ঞা কৰিলে। ফল-ফুল প্ৰসবিণী গছ লতাবোৰে বসন্ত কালোচিত ফল-ফুলবোৰ যোগাবলৈ যো-যা কৰিব ধৰিলে! সুগন্ধি ফুলবোৰৰ মনোমোহা গোন্ধ মল- য়াৰ লগত মিলি-জুলি সকলোৰে আনন্দ বঢ়ালে।
গাওঁ-ভূইৰ বেমাৰবোৰৰ অন্ত পৰিল। মানুহ বিলাকেও দুখ-শোক পাহৰি আনন্দৰ শুৱলা বাঁহীটি বজাব ধৰিলে।
