তাৰ পৰা মণি লৈয়া দেখায়া জ্ঞাতিত।
এড়াইলা দুৰ্ষশ প্ৰভু পাছে বিপৰীত॥ ১২ ॥
মিত্ৰবৃন্দা কালিন্দীক পাছে যদু-নাহ।
ভদ্ৰা সত্যা লক্ষ্মণাক কৰিলা বিবাহ॥
এহি অষ্ট মহিষী কৃষ্ণৰ প্ৰিয় জায়া।
বোলা হৰি হৰি তৰা সংসাৰৰ মায়া॥ ১৩॥
ঘোষা॥
হেলায় গোৱাইলোঁ হৰি ইহেন জনম।
নভৈল ভকতি ময় পাতকী পৰম॥
পদ।
নৰকক মাৰি ৰূপে গুণে মহা ধন্যা।
ষোড়শ হাজাৰ প্ৰভু পাইলা দিব্য কন্যা।
স্বৰ্গৰো আনিলা হৰি পুষ্প পাৰিজাত।
দ্বাৰতে ৰোৱাইলা সত্যভামাৰ সাক্ষাত॥ ১ ॥
ৰুক্মিণীক কৰিলাহা প্ৰেমে পৰিহাস।
ভৈলন্ত ভয়তে দেবী প্ৰাণতো নৈৰাশ॥
চতুৰ্ভুজ হৈয়া হৰি তুলি আঙ্কোৱালি।
ৰুক্মিণীক আশ্বাস কৰিলা বনমালী॥ ২॥
বুলিলন্ত কৃষ্ণে যত নিন্দা আপোনাক।
উলটায়া ৰুক্মিণী কৰিলা স্তুতি তাক॥
ভৈলা অনুৰাগ প্ৰভু চৰণত আতি।
ভৰিল দ্বাৰকা কেশৱৰ পুত্ৰ নাতি॥ ৩ ॥
কৃষ্ণৰ সমান ৰূপ একৈক ভাৰ্য্যাত।
দশ দশ পুত্ৰ এক জীৱ ভৈলা জাত॥
