এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
মূলা গাভৰু।
জ্বলিছে হিয়াত, হায়! দাৰুণ অগনি
প্ৰতিহিংসা! প্ৰতিহিংসা বিনে একো নাই
মূলাৰ মনত আজি! নাশিম যুদ্ধত
অধৰ্ম্মী সি তুৰ্ব্বকক, কলঙ্ক যোদ্ধাৰ,
কপট সমৰী! যদি বিফল যতন,
নুপূৰেঁ মূলাৰ আশা, আকাঙ্ক্ষা
মনঅৰ, —
নুঘূৰো ইয়াত আৰু,—আৰু পদাৰ্পণ
নকৰো ইঘৰে আহি,——প্ৰতিজ্ঞা মূলাৰ॥”
“ধন্য, সখি! বীৰপত্নী সাহস তোমাৰ
জগতত অতুলন,—কিন্তু তিৰীমতী
নাৰী আমি, কি কৰিম সমৰ-ক্ষেত্ৰত,
অলেখ যৱন-সেনা ভীম পৰাক্ৰমী
অৱলা দুৰ্ব্বলা আমি? নহয় বিগ্ৰহ
তিকতাৰ কাৰ্য্য, সখি!” বুলিলে মুহিলা।
লাহে লাহে ওছৰৰ এটি দুটি কৰি
চাপিল বহুত তাত আহোমৰমণী;
কোনে কান্দে বিষাদত, কোনেবা মুলাক
প্ৰবোধিছে, কোনে কয়,—“অদৃষ্টৰ লেখা
৪৪
