এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
তৃতীয় সৰ্গ।
কি ভয় আমাৰ? আমি আহোমৰমণী
বীৰমাতা, বীৰকন্যা, বীৰৰ প্ৰিয়সী
ব’লা যাওঁ, দেখোঁগই কত ভুজ-বল
ধৰে সি তুৰ্ব্বকে, সখি! কত বল ধৰে
যৱনৰ সেনাসবে? জগতজয়িনী
নাৰী জাতি আমি কৰোঁ কটাক্ষতে জয়
ত্ৰিজগত,-—এই ভুজ, ই দুখনি হাত
দিছে কি বিধিয়ে হায়! নাৰীক মিছাতে?
নোহে কি নাৰীৰো সখি! শৰীৰ গঠিত
ৰক্তমাংসে? নাৰী নেকি নাই খোৱা স্তন,-
মাতৃ-দুগ্ধ? তিৰুতাৰ নাই নেকি বল
শৰীৰত? তিৰুতাই কাটিলে নাকাটে
বিপক্ষ সেনাৰ শিৰ? নিবিন্ধে শৰীৰ
পাঠানৰ, স্ত্ৰীজাতিৰ হাতৰ জাঠিয়ে?
ব’লা সখি! যাওঁ ব’লা,ব’লা সমৰত
পতিঘাতী দেশবৈৰি তুৰ্ব্বকক. সখি!-
নিজহাতে দিম বলি,—নতুবা নিজেই
প্ৰাণ দিম সমৰত বিপক্ষ-হাতত॥”
৩৯
