এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
মূলা গাভৰু।
পালে নাশ বহু বীৰ,— জানোবা শেহত
ঘটে, সখি! অমঙ্গল মূলাৰো নাথৰ
( আৰাধ্য দেৱতা মূৰ্ত্তি, স্বামী পৰাণৰ )।
বিলৰ পানীত, হায়! ( হলে তৰঙ্গিত )—
নলিনী যিৰূপেকঁপে:( ডুবে কেতিয়াবা,——
কেতিয়াবা বা ওলায়,—চায় মূৰ তুলি )
সিৰূপে মূলাৰো প্ৰাণ কঁপিছে শঙ্কাত
( পৰে,— কেতিয়াবা উঠে ); কি ৰাতি কি দিন
বাজিছে কাণত, সখি! যৱন সেনাৰ
জয়ধ্বনি ঘনে ঘনে! জানোবা, ঘটিছে
সৰ্ববনাশ স্বোৱামীৰ, মূলাৰ প্ৰাণৰ॥”
“অমঙ্গল চিন্তা, সখি! কিয় কৰা তুমি
তোমাৰ স্বামীৰ? তেঁৱে৷ যুদ্ধবিশাৰদ,
মহাবীৰ, বুদ্ধিমান্,——গইছে লগত
অলেখ আহোম-সেনা, — একো একো জনে
তাৰ,—পাৰে সংহাৰিব বিপক্ষপক্ষৰ
দহোটা পাঠান সেনা,—যদি যুজে,—সখি!–
নায্য মতে”মুহিলাই বুলিলে মূলাক।
২৪
