এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
অষ্টম সৰ্গ।
আহিছা আহোম যেনে) পাতিছোঁ নগৰ
নানা দেশে নানা ঠায়ে,—কিন্তু নিজধৰ্ম্ম
এৰিছে পাঠানে ক’তো? এৰিছে কি ভাষা
আপোনাৰ? এৰিছে কি ৰীতি ব্যৱহাৰ?
কি লজ্জা! ছি!! আহাম্মক! নাজানেবা কোনে
নৰকৰো ৰজা শ্ৰেষ্ঠ সহস্ৰেক গুণে
স্বৰ্গৰ দ্বাৰীত কই? স্বৰ্গৰ দুৱৰী
ক্ষুদ্ৰজন; ৰজা যেই পূজিত সবাৰ
নৰকৰ কি স্বৰ্গৰ। ৰাজনীতি ৰূপী
কুহক জালত পৰি,—হ’লা বিস্মৰণ
জাতি-ধৰ্ম্ম, মাতৃভাষা, পিতৃপুৰুষৰ
ৰীতিনীতি,—কিন্তু এই মূৰ্খামী-দোষত
কান্দিব যে আজীবন ভবিষ্যত বংশ
আহোমৰ,—অনুতাপে দহিব হৃদয়
চিৰকাল সি সবৰ,— আহিব এদিন
সি সবে বুজিব এই ভুল ভয়ঙ্কৰ॥”
কন্চেঙ্গ...“নালাগে, তুৰ্ব্বক! মোক নীতিশিক্ষা তোৰ,
যৱনৰ নীতিশিক্ষা নালাগে আমাক।
১২১
