এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
মূলা গাভৰু।
[১]ৰাজমন্ত্ৰী বৰপাত্ৰ,—সাজিলে মূলাই
বীৰাঙ্গনা,—–ল’লে জাঠি,―ল’লে হেঙ্গদান;
উঠিলে শবদ “জয়!আহোমৰ জয়!!-”
জয়! সৰ্গদেৱ! জয়!“আসামৰ জয়”
“অৱশ তোমাৰ দেহা হইছে, গাভৰু!-
যুদ্ধ কৰি তিন দিন যৱনে সহিতে,
ক্ষন্তেক বিশ্ৰাম কৰাঁ,— নালাগে যুদ্ধত
“যাব আজি।” ধীৰে ধীৰে বুলিলে চুক্লেন্॥
“অৱশ হইছে মূলা? নহয় নিশ্চয়,
নহয়, — হে ডেকাৰজা!—মূলাৰ ই দেহা
বজ্ৰাধিক,—নাই ক্লান্তি,—নহ’ব অৱশ
যি অৱধি থাকে প্ৰাণ,—নকৰোঁ বিশ্ৰাম
“নিবিনাশি তুৰ্ব্বকক, —” ই বুলি মূলাই
সৈন্য সেনা সৱে স’তে গ'ল সমৰত
- ↑ বুলি জনাজাত হোৱাত, চুহুম্মুঙ্গ সৰ্গদেৱে তেওঁক কন্চেঙ্গ নাম দি বৰপাত্ৰ ডাঙ্গৰীয়া পাতিলে। তেতিয়াৰ পৰাহে তিনিজনা ডাঙ্গৰীয়া হ'ল। এই কাৰণেইহে, বৰপাত্ৰ ডাঙ্গৰীয়াৰ ঘৰক “নগা বৰ পাত্ৰৰ” ঘৰ বোলে।
৮২
