এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
পঞ্চম সৰ্গ।
তৰোৱাল হাতে কৰি; সামান্য মানৱী
নোহে সি তিৰুতা,—কিম্বা ইন্দ্ৰজালময়ী
যাদুকৰী,—–যাদু কৰি মন্ত্ৰ প্ৰভাৱত
ধৰিছে ৰমণী বেশ,—কৰিছে সমৰ
কিবা দৈৱবল পাই,—নতু সাধ্য কিবা
পাঠান-সেনাক নাশে আসামৰ নাৰী?”
“দেখিছোঁ অনেক নাৰী” বুলিলে তুৰ্ব্বক
শিখৰ তিৰুতা আৰু ৰাজপুত নাৰী,
ভাৰত বিখ্যাত যাৰ সতীত্ব-গৌৰৱ
সতীত্ব ৰক্ষাৰ হেতু বিনা আয়াসত
অক্লেশে সহাস্য মুখে কৰে আত্মদান,
জ্বলাই অগনি কুণ্ড, পুৰি অগনিত;
নাই শুনা কিন্তু ক’তো, পাঠান যোদ্ধাৰে
সামান্য ৰমণী যুজে, নাশে পাঠানক।”
তাজু···তাজুৰ গোহাৰি কিন্তু আছে, সেনাপতি!—
তোমাৰ কাষত এটি,—-যদি অপৰাধ
ক্ষমা কৰা নিজগুণে,—নিবেদোঁ পাৱত।”
“কি ভয় তোমাৰ, তাজু?” বুলিলে তুৰ্ব্বক
৬৭
