এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
চতুৰ্থ সৰ্গ।
এবাৰ মৰণ, —কিন্তু এই জগতত
শতবাৰ মৰে ভীৰু প্ৰতি মুহূৰ্ত্তত॥”
“বৃথাই গঞ্জনা তুমি কৰিছা আমাক,——
হে গাভৰু!” ধীৰে ধীৰে বুলিলে চুক্লেন
ডেকা ৰজা,— “ই নগণ্য যৱন-সেনাক
কৰে কি চুক্লেনে ভয়? আহোমৰ সেনা
ডৰাই মৃত্যুক নেকি সম্মুখ যুদ্ধত?
কিন্তু পাপী, ঘোৰ পাপী যৱনৰ সেনা
মহা পাপী, অবিচাৰী তুৰ্ব্বক পাঠান
সন্মুখ যুদ্ধত হাৰি — তিষ্ঠিব নোৱাৰি,
চোৰৰ নিচিনাকই অলক্ষিতে থাকি
বধিলে চাওক, হায়! স্বামীক তোমাৰ,
আহোমকুল-গৌৰৱ বীৰৰ অগ্ৰণী॥
আছে কি কোনোবা ক’তো আহোম-সেনাৰ
এনেকুৱা চিত? যাৰ নাকান্দিছে প্ৰাণ
অকাল মৰণ শুনি অন্যায় যুদ্ধত
তোমাৰ স্বামীৰ আজি, হায়!হে গাভৰু?”
“কি দুখ, কুমাৰ! তাত? শোকৰ কাৰণ
৫৩
