এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
মেঘ দতম্।
শশধৰে ধৰে যেন মুখকান্তি তব;
ম’ৰাৰ পাখাত আছে তব কেশদাম ,
খীণ নদী তৰঙ্গত বৰ বিলাস;
তথাপি, কোপণে! অতি দুখৰ বিষয়
নেদেখো সাদৃশ্য তব একটি বস্তুতে।৪৩।
ধাতুৰে বৰণ সানি শিলৰ ওপৰে
আঁকো তব প্ৰতিকৃতি প্ৰণয় কুপিত,
ইচ্ছা কৰো আত্মা মম, সেই মুহূৰ্ততে,
চৰণপতিত তব কৰিবৰ গুণে,
চকুলো উপচি পৰি ৰোধে দৃষ্টিপথ।
ক্ৰৰ দৈবে আমাৰ নসহে সঙ্গম : ৪৪।
কোনোমতে সপোনত দৰশি তোমাক,
মেলিলে যুগল ভূজ গাঢ় আলিঙ্গনে
শূন্যৰ মাজত, থলৰ দেবতাসবে
দৰশি ই দশা, টোকে তৰুপল্লবৰ
মুকুতা সদৃশ স্থূল অশ্ৰুকণা বাৰে।৪৫।
হিমাচল হন্তে যিবা সমীৰ-প্ৰবাহ
দেবদাৰু বিৰিখৰ ভেদি পত্ৰপুট
সদ্যহতে, আমোদিত হই অতি
তাৰ ক্ষীৰস্ৰাবে, বয় দক্ষিণলে;
আলিঙ্গন কৰে তাক, ভাবি, গুণবতি,
কৰিছিল অঙ্গ তব আগে পৰশন। ৪৬।
৩৯
