এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
মেঘদূতম্ ।
যষ্টিৰ ওপৰে বহে, দিবা অবসানে
তোমাসাৰ বন্ধু বৰ, সাদৰী ময়ুৰ।
সিকালত মোৰ প্ৰিয়া পিন্ধি অলঙ্কাৰ
বলয়েৰে ধ্বনি কৰি তালে তাল দানি
নচুৱায় নীলকণ্ঠে সেই তালে তালে।১৮।
যি সব লক্ষণ ক’লে নাপাহৰি যেন
চাবা ঘৰখনি, দেখিব দুৱাৰ কাষে
শঙ্খ-পদ্মাকৃতি। সেই ঘৰ সুনিশ্চয়
হ’ল শোভাহীন—মোৰ বিৰহৰ বাবে।
বেলি গলে নলিনীয়ে নোৱাৰে ৰাখিব
আপোনাৰ মনোলোভা শোভা কেতিয়াও।১৯।
সোনকালে সোমাবলে’ সেই মুহুৰ্ত্ততে
—হাতী-পোৱালীৰ দৰে—অলপ শৰীৰ
ধৰি, আৰু আগে-কোৱা ক্ৰীড়াশৈলে বহি
—ৰমনায় সানু থকা—ঘৰৰ মাজত
অলপ পোহৰ থকা আৰু শাৰী-পতা
জোনাকী-পৰুৱা আৰু, চকুত চমকা
বিজুলী-বিকাশ হেন পেলাবা পোহৰ।২০।
আছে যিবা বামা সেই ঘৰৰ মাজত
খীণ দেহ, যদিওবা বয়সে গাভৰু,
দাঁত দুপাৰিও যাৰ শিখৰ বিশিষ্ট,
ওঁঠ দুটি পকা কোঁৱাভাতুৰিৰ দৰে,
৩০
