পৃষ্ঠা:মেঘদূতম.djvu/১৬

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
মেঘদূতম্ ।
 

‌‌

কোনে পাৰে মোৰ দৰে—মই পৰাধীন—
উদিত হ'লেহি তুমি আকাশ পথত?।৮।
অনুকুল পৰনৰ সহায়ত, তুমি,
ধীৰে ধীৰে ধৰি গতি উঠিলে আকাশে,—
সুমধুৰ গীত গাব গৰ্ব্বিত সম্বন্ধী
চাতকে তোমাৰ, মেঘ, বাওফালে ৰই;
সেবিব সদলে, সেই বকবধূসবে
গৰ্ভাধান-আমোদত শূন্যে দল বান্ধি
দেখিলে তোমাক, তুমি নয়নসুভগ।৯।
সাদৰীয়ে মোত বাজে নাজানে আনক,
গণিছে নিতকে আৰু দিন কত বাকী;
সেইবাবে এতিয়াও ধৰিছে জীবন
আশাত আবদ্ধ থাকি–বৃক্ষ-বৃন্ত হেন–
দেখিবা অৱশ্যে, তুমি, তব ভ্ৰাতৃজায়া।
স্বভাৱতে নাৰী সব প্ৰণয়প্ৰবণ
সেই বাবে সুকুমাৰ কুসুমৰ দৰে;
বিৰহৰ আবেশত শীঘ্ৰে শেষ হয়,
থাকে লই প্ৰাণ মাথো ৰই আশাতেই।১০।
পৃথিবীৰ কন্দলিকা ওপৰলে তুলি
সফলা কৰিব পৰা, শ্ৰবণ সুভগ
তোমাৰ গৰ্জ্জন শুনি, ৰাজহাঁহসবে
মৃণালাগ্ৰখণ্ড লই পাথেয় স্বৰূপে