পৃষ্ঠা:মূৰলী.djvu/৯৪

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
--মুৰলী--
 

সকলোৰে সমভাগী মৃত্যু শয্যাখনি
 পাবা তুমি যতে ততে নৰ,
মিছাতেই আছে বুলি মান যশ হেৰা
 নকবা নিজৰ কৰি বৰ,
কৃপণৰ কৃপণালি আৰু অহঙ্কাৰ
 মৃত্যু হলে লয় হই যায়।
মই ধনী মানী বুলি নকৰা গৰব
 নিদিয়া মৃত্যুক হেৰা লায়॥

নিজকেই বৰ ভাবি সময় নিয়াই
 নেথাকা নেথাকা তুমি ৰই,
অমৰ নোহোৱা তুমি মৰিব লাগিব
 কৰা কাম শক্তি অনুযায়,
পুৱাতে সুৰুজ উঠি সন্ধ্যা অস্ত যায়
 সাধি নিজ কৰ্ত্তব্য দিনত
পুনৰ কৰ্ত্তব্য স্মৰি দেৱ দিবাকৰে
 দেখা দিয়ে পুনু আকাশত॥

৮৪