এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
--মুৰলী--
কান্দোতে কান্দোতে জানোচা প্ৰিয়াৰ
উখহিছে চকু দুটি,
হা-হুমুনিয়াৰে নাযাই নুপুৱা
হই থাকি দিন ৰাতি;
আউলী বাউলী চুলি তাৰি সতে
শোক দুখ নানা পাই,
ডাৱৰে আগুৰা জোনটীৰ দৰে,
পৰিছে মলিন হায়।
দেখিবা প্ৰিয়াক দেবপূজা কৰা
নাইবা যতনে অঁকা,
বিৰহত জহা মোৰ ই ছবিটী
প্ৰবাসত কষ্টে থকা;
নতুবা সুধিছে পিঁজৰাত থকা
মাতলোৱা ভাটেীটীক,
“পৰেনে মনত মোৰ স্বামী লই—
পাইছিল ভাল তোক।”
৭৭
