এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
--মুৰলী--
কণকৰ খাৰু পৰিল সুলকি
যক্ষৰ শুকাই হাত,
মেঘ আষাঢ়ৰ পহিলাতে যক্ষে
দেখিলে পৰ্ব্বত গাত।
যিদৰে কুঞ্জৰে ভাঙ্গিব দন্তেৰে
ফেৰ পাতে নদী-পাৰ,
দেখিলে যক্ষই সেইদৰে থকা
মেঘ পৰ্ব্বতৰ গাৰ।
মেঘক দেখিয়ে যক্ষই মনত
ভাবিলে নানান কথা,
শোকে খুন্দাখুন্দি লগালে হিয়াত
সুঁৱৰি বিৰহ ব্যথা।
মানৱ প্ৰাণত মেঘ দেখিলেই
কত ভাব আহে যায়,
বিৰহীৰ মন হব যে আকুল
তাৰতো কথাই নাই।
