পৃষ্ঠা:মূৰলী.djvu/৩১

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
–মূৰলী–
 

ঘনে ঘনে হৃদিস্তৰ  কঁপি উঠে ঠৰ্‌ ঠৰ্‌
 সিয়ঁৰিছে প্ৰতি লোম গাৰ;
বিতত হইছে প্ৰাণ  হেৰাল চেতন জ্ঞান
 নাই যেন ই ভয়ৰ পাৰ।

মন্দ্ৰৰ গভীৰ স্বৰে   সম্বোধি উত্তৰ দিলে
 শূন্যে থাকি কোন শূন্যবাদী;
“নিচিন্তা নকৰা ভয়  শুনা কথা দুখময়”
 নুবুজিলোঁ আও ভাও আদি।

অন্ধকাৰ ভেদ কৰি  এই কথা কেইষাৰি
 যেই আহি কাণত সোমাল;
নোৱাৰি থাকিব স্থিৰে  উঠি চালো চউদিশে
 নেদেখিলো কতেবা লুকাল।

২১