পৃষ্ঠা:মূৰলী.djvu/১০৪

--মুৰলী--

 

 

সুখ।

কিবা কল্পনাৰ  অচিন্ত্য শকতি
 কেনেকৈ মনত আহে,
কাৰ্য্য কাৰণত  সকলো ভাৱতে
 সুখৰ কণিকা হাঁহে।

বননি মাজৰ  ৰম্য কানন
 কুলু কুলু তান ধৰা,
তটিনী সুন্দৰী  প্ৰকৃতি জীয়ৰী
 সকলোতে সুখ ভৰা।

৯৪