এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
মানৱ–যৌবন, সখি! গোলাপৰ দৰে,
যদিও খন্তেক ইতো মনপ্ৰাণ হৰে,
যদিও বা এখন্তেক প্ৰফুল্লিত হয়,
কিন্তু, সখি, বহুপৰ নাথাকে নৰয়॥
খন্তেক প্ৰফুল্ল হই, ক’লামলা পৰে,
কালৰ বতাতে আহি সমূলে সংহৰে॥
যৌৱনৰ সৌন্দৰ্য্যৰ নিমিত্তে গৰ্ব্বিত
কিয় হ’বা তেনেহ’লে? নহ’বা নিশ্চয়
সৌন্দৰ্য্য যৌবনো, সখি! বিবৰণ হয়,
কৰ্ত্তব্য সাধন কৰি, সুনাম অৰ্জ্জিত
কৰা তুমি প্ৰাণপণে, অতি যতনেৰে,
মৰিলে গোন্ধাব, সখি! গোলাপৰ দৰে॥
শুকায়ো গোলাপে কৰে সুগন্ধ প্ৰদান,
মৰিও অমৰ নৰ, হই যশবান॥
