এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
এনেকই ৰৈয়ে থাক মূৰ জ্বিলিকাই,
কাষৰেদি গলে চুই, খাই সোঁত-মোত
তললই কৰ মূৰ, যেন লাজ পাই,
ভালেতো, নিলাজী বোলে! লাজ নাই তোত!
নহৱ কেৱল কিন্তু তয়ে জগতত
এনুৱা নিলাজী, বহু আছে তোৰ দৰে
নাৰী সমাজতো; হায়! এনেকয়ে ধৰে
লাজ-পোৱা ভাও এটি নিলাজী মুখত॥
তধালাগি চায়ে থাকে মূৰ উদিয়াই,
কাষৰ চাপিলে মাথোঁ সোঁত মোত খায়;
এখন্তেক টানে মাথোঁ দীঘল ওৰণী,
দুহাত আঁতৰি গ'লে আকউ গুছায়;
ফিচিঙ্গা হাঁহিৰে হাঁহে দাঁত উলিয়াই,
তো-দৰে নিলাজী আছে বহুত ৰমণী॥
