এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
বুজিব’ নোৱাৰোঁ, গীত! কি কৌশলে দিয়া
প্ৰতিজনে খেনে খেনে ভিন ভিন ফল;
তাপিতক দিয়া শান্তি, জ্বলোৱা দুনাই
বিৰহীৰ হৃদয়ত বিৰহ অনল॥
পুত্ৰহীনা জননীৰ (চিৰ দুৰ্ভাগিনী)
উলিওৱা কেতিয়াবা চকুলো দুধাৰ,
থাকা কেতিয়াবা তুমি মোহিব’ প্ৰেমিক
শব্দময়ী সহচৰী ৰূপে প্ৰেমিকাৰ॥
ভীমৰূপা ভয়ঙ্কৰী হোৱাবা কধিও
ঘোৰ নিনাদিনী তুমি সমৰ-ক্ষেত্ৰত,
ত্ৰিতাপহাৰিনী কিন্তু হ’লে সঙ্কীৰ্ত্তন
মোহি মানৱৰ প্ৰাণ কিবা প্ৰভাৱত॥
শব্দময়ী,—দেবি! তুমি, প্ৰণমো তোমাক,
চকুলোৰ হাত মাথোঁ সৰাব আমাক॥
