(এঘাৰ)
গতিশীলতাই জীৱন, স্থবিৰতাই মৃত্যু। যিহেতু মোৰ খোজহে স্থবিৰ হৈছিল, জীৱন নহয়। সেয়ে জীৱনে গতি কৰিছিল দিশহাৰা পথেৰে। মনটো গতি কৰিছিল শৈশৱৰ এৰি অহা মধুময় স্মৃতিবোৰৰ মাজলৈ সমস্ত যাতনাক একাষৰীয়াকৈ থৈ। মই এতিয়া খন্তেকৰ কাৰণে অতীতৰ অৱক্ষয়ী স্মৃতিৰ লগত একাত্ম হওঁ। মোৰ ভাল লগা প্ৰতিটো উৎসৱ, প্ৰতিটো দিন স্মৰণ কৰোঁ। উৎসৱ বুলিলে প্ৰতিটো উৎসৱতে মই আনন্দিত হওঁ। প্ৰতিটো উৎসৱে সুকীয়া সুকীয়াভাৱে মন পুলকিত কৰে।
মোৰ আটাইতকৈ ভাল লগা উৎসৱ– ব’হাগ বিহু, মাঘৰ বিহু আৰু ভয়লগা উৎসৱ ফাকুৱা, দীপাৱলী। ব’হাগ বিহুটো মোৰ অতিকৈ আপোন আৰু সোণোৱালী স্মৃতিৰ মেট্মৰা ভঁৰাল। কুলি-কেতেকীৰ সুৱদী সুৰীয়া মাতে দুপৰীয়াৰ নিৰ্জনতা ভাঙি প্ৰতিটো বছৰৰ প্ৰতিটো ব’হাগে আশা-আকাংক্ষাৰ আৰু হেঁপাহৰ মিঠা সোৱাদ কঢ়িয়াই আনে ন-ৰূপত। ব’হাগৰ ৰঙে চুই যায় আটাইৰে মন-প্ৰাণ আৰু হৃদয়। সুখানুভূতিৰে ভৰি পৰে প্ৰতিটো পল-অনুপল। ৰামধেনুবৰণীয়া সপোনে ঘৰ সাজে মনৰ মণিকোঠাত, পংকিলময় জীৱনটোত ব’হাগত ৰং সানে। ব’হাগে পলাশ, শিমলুৰ ৰঙা ৰঙে সুশোভিত কৰে প্ৰকৃতিক।
সেউজময় পৃথিৱীখনত আমিও সেইকেইদিন অধিক সেউজ হৈ পৰোঁ। মোৰো মন আকাশে-বতাহে বসন্তই ছটিওৱা নানাৰঙী ছবিৰে ৰঙীন হৈ থাকে।
সঁচাই জীৱন বৰ অনুপম। অনুপম প্ৰতিটো ঋতুৰ সুকীয়া সুকীয়া সৌন্দৰ্য। মই অতিকে ভাল পাওঁ আৰু উপভোগ কৰোঁ প্ৰতিটো ঋতুৰ সুকীয়া সুকীয়া সৌন্দৰ্যৰ প্ৰতিটো মুহূৰ্ত।
ব্যস্ততাই দিনবোৰ চুটি কৰি দিছিল, আমাৰ ব’হাগ বিহুৰ আগমুহূৰ্তৰ দিনবোৰ। জনা হোৱাৰ পৰাই বিহুৰ পোন্ধৰ-বিশ দিনৰ আগৰপৰাই আমাৰ গাত তৎ নোহোৱা হৈ থাকিছিল। স্কুলৰপৰা ঘৰলৈ আহোঁতেই বাটত লগৰ কেইজনীৰ লগত কথা পাতি আহোঁ। কোন তাৰিখৰ পৰা ৰিহাৰ্চেল কৰিম। কোনে কোনে এইবাৰ একেলগে বিহু হুঁচৰি গাম। ক’ত ৰিহাৰ্চেল কৰিম। কি কি ৰঙৰ কাপোৰ পিন্ধিম। কাক কাক এইবাৰ আমাৰ লগত বিহু নাচিব নিদিওঁ। সমস্ত কথা বাটত আলোচনা কৰি শেষ কৰোঁ।
৬৩
