(আঠাইশ)
বাবু গৈ গুৱাহাটীত বাহৰ পাতি আছে কাৰ্যালয়ৰ পৰা মোৰ পৰীক্ষাৰ অন্তিম কাগজখন আনিবৰ কাৰণে। সি এদিন-দুদিনৰ বাবে বাহৰ পতা নাই। সম্পূৰ্ণ এমাহ দিন। সদায় উপস্থিত হয় কাৰ্যালয়ত।
হ’ব...হ’ব...ৰবা।
আৰু হ’ব, সেই হ’বটো পুৱাৰ পৰা বেলি ভাটী দিয়ালৈকে হৈ নুঠে। আকৌ পিছদিনা আহি হ’বৰ অপেক্ষাত ভোকে–লঘোনে পৰ দি দি নহ’বটো লৈ সি উভতি যায়। আমি সকলোৱে ভাবি আচৰিত হৈছিলো সি যে ইমানদিন ধৈৰ্য ধৰি খাপ পিটি থাকিব পাৰিছে।
আন ছাত্ৰ-ছাত্ৰীৰ পৰীক্ষাৰ ফৰ্ম-ফিলআপ হৈ গ’ল। মই পৰীক্ষাত বহিবলৈ পাম নে নাপাম, সেই অনিশ্চয়তাৰ দোদুল্যমানতে মোৰ পঢ়াও হোৱা নাছিল। আৰু হ’বওনো কেনেকৈ, কিতাপখন মেলি ল’লেই মনটো বেজাৰ লাগি যায়। পৰীক্ষালৈ তিনি মাহ আছে। এতিয়া জানো ফৰ্ম ফিলআপ কৰিবলৈ দিব? মই পৰীক্ষা দিব পাৰিমনে বাৰু? এদিন বাবুৰ ধৈৰ্যৰ বান্ধ ছিগি গ’ল যেতিয়া কাম হোৱাৰ পাছতো কাগজখন দিবলৈ কাৰ্যালয়ৰ কৰ্মচাৰীজন অমান্তি হ’ল। তেওঁক কিবা লাগে যিটো বাবুৱে নিদিয়ে। এই দিয়া-নিদিয়াৰ অৰিয়া-অৰিত আকৌ দুদিন পাৰ হ’ল।
বাবুৱে এইবাৰ মাক ঘৰৰ পৰা মাতি নিলে। মা গৈ কাৰ্যালয়ত উপস্থিত হৈ মানুহজনৰ পৰা কাগজখন ল’লে। যিটো সহজ উপায়ত তেওঁ বিনাদ্বিধাই দিবলৈ বিচাৰিছিল। কাগজখন হাতত পৰাৰ পাছত মাহঁত নিশ্চিন্তমনে ঘৰ পালেহি।
পিছদিনা হাইস্কুলত কাগজ জমা দিয়াত তেওঁলোকে ফৰ্ম–ফিলআপৰ দিন পাৰ হোৱাত কাগজ জমা নলয় বুলি ক’লে আৰু যদি পাৰে স্কুলৰ চেণ্টাৰত ফৰ্ম-ফিলআপ কৰিবলৈ দিলে। মা আকৌ চেণ্টাৰত উপস্থিত হ'লগৈ। তেওঁলোকে তাতে মোৰ ফৰ্ম-ফিলআপ কৰি দিলে।
মায়ে এটা ডাঙৰ সমস্যাৰ সমাধান কৰি এটা ভাগৰুৱা শৰীৰ অথচ উৎফুল্লিত মন লৈ ঘৰ সোমালহি।
মই এইবাৰ পঢ়িবলৈ আৰম্ভ কৰিলোঁ। একাণপতীয়াকৈ, অ’ একাণপতীয়াকৈ
