(চৌবিশ)
থানবান হৈ যোৱা মনটোৱে আকৌ এবাৰ দিশহীন পথেৰে গতি কৰিলে।উশাহৰ দুয়োপাৰত শূন্যতাই গঢ়িছিল পাহাৰ। সহ্যাতীত হৈ পৰিছিল দৈনন্দিন দুখৰ ৰুটিন। সময়ে আকৌ চেপি-খুন্দি মনটোক শুকান কৰিলে। পিন্ধি থকা দুখ-যন্ত্ৰণাৰে দীঘ-বাণি কৰা উৱলি যোৱা পোছাকযোৰত জোৰা-টাপলিৰ চিন বাঢ়িল। সোণ পুৰিলে উজ্জ্বলতা বঢ়াৰ দৰে মোৰ জীৱনৰ দুখবোৰক নিয়তিয়ে পুনঃ পুনঃ পুৰি পুৰি উজ্জ্বল কৰি তুলিছিল।
ডাৱৰীয়া আবেলি। বাবুৰ মাতত সম্বিৎ ঘূৰি আহিল।
তোৰ লগত মানুহ এজনে পৰিচয় হব বিচাৰিছে, তই হবিনে?
হ’ম, যা .....।
এতিয়াই আহিব।
হব যা।
খং-দুখ মিশ্ৰিত মোৰ প্ৰত্যুক্তি।
এয়া মোৰ বা।
নমস্কাৰ।
মোৰ নাম প্ৰবীণ। ঘৰ হায়দৰাবাদত। হাস্পতাললৈ অহাৰ পৰা সদায় খিৰিকীখনেৰে দেখি থাকোঁ। মাতিবলৈ খুব মন যায়। সাহস নহয়। আজি সেয়ে এওঁক ক’লোঁ, এবাৰ চিনাকি কৰি দিব নেকি?
সন্মানসূচক ধন্যবাদ এটা জনালোঁ। আমি হিন্দীতে কথা পাতিলোঁ।
পিছদিনা পুৱা, খিৰিকীৰে মোক দেখি হাতখন দাঙি গুড মৰ্ণিং বুলি কৈ গ’ল। তেওঁৰ সম্পৰ্কীয় বায়েক এগৰাকী ভৰ্তি হৈছে হাস্পতালত। গাড়ী চলাই যাওঁতে দুৰ্ঘটনা হৈ খোজ কাঢ়িব নোৱৰা হ’ল। ৰাজহাড়ডাল ভাগিছে। সেয়ে বায়েকৰ লগত আহিছে।
প্ৰবীণৰ বয়স পঁয়ত্ৰিশ বছৰমান হ’ব। খ্ৰীষ্টিয়ান সম্প্ৰদায়ৰ। বিবাহিত।
১৩০
