এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
[ ৭১ ]
মা, কলি—হয়, তেওঁ নিজ মুখেৰেই গালি পাৰিছে।
মা, নিৰণ—মই খঙ্গত গুচি অহা নহয় নে?
মা, কলি—আহিছিল, হয় দেউতা। সেই খঙ্গৰ চিন মোৰ পিঠিত এতিয়ালৈকে আছে।
মালতী—এই দৰে ওভোতা উত্তৰ কাটি থাকিলে কিবা লাভ হব জানোঁ?
টকৰু-আপুনি সেইবোৰ কথাত একো লাজ নাপাব। সি শলগা দেখি, ভূতে লাই পাই যিহকে পায় তাকে বকিছে।
মা, নিৰণ—তয়েই সোণাৰিটোক মোক বন্দী কৰাবলৈ লগাই দিছিলি?
মালতী —এ ৰাম! কলিমনে মোক লড়ি গৈ কলতে আপোনাক মুকলি কৰিবলৈ ধনৰ মোনাটো মই তেতিযাই তাৰ হাতত পঠিয়াই দিছোঁ নহয়।
মা, কলি—মোৰ হাতত! আপুনি ভাল কথাবোৰ কব পাৰে আইহে। দেউতা, মই শপত খাই কব পাৰোঁ, মোৰ হাতত ফুটা কড়ি এটাকে দিয়া নাই।
মা, নিৰণ—তই ধনৰ মোনাটো আনিবলৈ ঘৰলৈ যোৱা নাই নে?
মালতী—সি গৈছিল; গৈ পালতে মই মোনাটো ভাৰ হাতত দি পঠিয়াই দিছোঁ।
