কি আচৰিত! মোক নোসোধাকৈ তেওঁ ধন ধাৰ কৰি ছিল নে? সেই টকা খৎ দি ধাৰ কৰিছিল নে?
কা, কলি—খৎ দিয়া নাই; হাৰ এগছৰ বাৱে। সেইয়া বাজিছে আপুনি শুনা নাই নে!
মালতী—কি হাৰ?
কা, কলি—নহয়, নহয়, হাৰ বজানাই; ঘণ্টা বাজিছে। এতে বেলি মই যাবই লাগিছিল; দুই বজাৰ পাচত মই তৰ পৰা আহিছিলোঁ, এতিয়া এক বাজিলেই।
মালতী—কি ক, সময় উভতি আহে? মই এনেকথা কেতিয়াও শুনা নাই।
কা, কলি—কিয়, যেতিয়া কোটোৱালক দেখা পায়, তেতিয়া সময় ভয়তে উভতি নাহে নে?
মালতী— সময় যেন ধৰুৱা হে! বলিয়াৰ দৰে কথা বোৰ কিয় ক?
কা, কলি— অলপ-অচৰপ ধৰুৱা নহয়, দোপাত ধৰুৱা; দেৱলীয়া; তাৰ ওপৰতে চোৰ বিদ্যা ফেৰিও আছে। কিয়, আপুনি মানুহে কোৱা শুনা নাই নে, বোলে দিনতেই বা ৰাতিতেই সময় চোৰৰ দৰে কেতিয়া নো আহে, কেতিয়া নো যায়, কবই নোৱাৰোঁ। যদি সময় ধৰুৱাও হল, চোৰো হল, তেনেহলে নো বাটত কোটোৱালক দেখা পাই এদিনত এঘণ্টাকৈ পিচ হুঁহকি যোৱাটো কি আচৰিত কথা?
[মোনা লৈ তৰাৰ প্ৰবেশ।
