এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
[ ৪৯ ]
সোণেশ্বৰ— আপোনাৰ যিহকে ইচ্ছা! আপুনি গঢ়িবলৈ কৈছিল মই গঢ়িছোঁ।
কা, নিৰণ—মোলৈ গঢ়িছিলা নে? মই তো গঢ়িবলৈ (কোৱা নাছিলোঁ?
সোণেশ্বৰ—এবাৰ নহয় দুবাৰ নহয কুৰিবাৰ কৈছিলাঁ এই গছ লৈ এতিয়া ঘৰলৈ যাওক আপোনাৰ তিৰোতাক দি তৰ মন-সন্তোষ কৰক গৈ। মই সন্ধ্যালগাত গৈ তাৰ বেচ লম।
কা, নিৰণ—অনুগ্ৰহ কৰি এতিয়াই বেচ লোৱাঁ, কিজানি পিচত হাৰো যায় টকাও যায।
সোণেশ্বৰ—আপুনি বৰ ৰঙ্গিযাল মানুহ ডাঙ্গৰীয়া এতিয়া মই যাওঁ।
[ প্ৰস্থান।
কা, নিৰণ— এই বোৰ নো কি বুলিম, একো বুজিব নোৱাৰি। কিন্তু মোৰ মনেৰে এনেকুৱা কোনো মানুহ নাই যি এই হাৰ-গছ লবলৈ অস্বীকাৰ কৰিব। এইদৰে বাটে-পথে ধন-সোণ পাই ফুৰিলে কুটা এগছো দোডোখৰ নকৰাকৈ বহি বহি খাব পাৰি। বজাৰলৈ যাওঁ, তাতে কলিমনলে বাট চাওঁগৈ। জাহাজ পালেই ইয়াৰ পৰা প্ৰস্থান কৰিব লাগে।
[ প্ৰস্থান।
⸻
[ ৪ ]
