এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
[ ৭৫ ]
কোটোৱাল— সোণেশ্বৰ দলৈৰ। আপুনি তাক চিনি পায় নে?
মালতী—মই তাক চিনি পাওঁ। কিমান ধন নো তাক তেওঁ দিব লাগে?
কেটোৱাল—নহেজাৰ টকা।
মালতী—কি বাবে নো দিব লাগে?
কোটোৱাল— আপোনাৰ ডাঙ্গৰীয়াই তাৰ পৰা সোণৰ হাৰ এগছ লোৱাৰ বাবে।
মালতী—তেওঁ সোণৰ হাৰ এগছ মোক দিম বুলি- ছিল হয়; কিন্তু কতা দিয়া নাই।
সোণপাহী—আজি আপোনাৰ ডাঙ্গৰীযাই খঙ্গত মোৰ ঘৰ সোমাই মোৰ হাতৰ পৰা অঙ্গঠিটো কাঢ়ি আনিলে। সেইটো মই তেওঁৰ আঙ্গুলিতে মই দেখি আহিছোঁ। তাৰ অলপমান পিচতে তেওঁৰ ডিঙ্গিত হাৰ এগছো দেখিছিলোঁ।
মালতী—হব পাৰে, কিন্তু মই হলে তাক চকুৰেই দেখা নাই। কোটোৱাল, আহ, মোক সোণাৰিৰ ওচৰলৈ লৈ বল; মই আঁতিগুৰি মাৰি এটাই বোৰ কথা জানিব খোজোঁ।
হাতত তৰোৱাল লৈ কা, নিৰঞ্জনৰ
আৰু কা, কলিমনৰ প্ৰবেশ।
তৰা—হে প্ৰভু! ৰক্ষা কৰা! আকৌ সৌৱা তেওঁবিলাক মুকলি হৈ আহিল।
