এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
[৩৭]
মিলি আছে অতি আনন্দ ভাৱ।
দেখোঁ ৰোমাঞ্চিত তোমাৰ গাৱ॥
পূৰ্বতো বৰাহে আছে আলিঙ্গি।
তুমি সৰ্বকালে কৃষ্ণৰ সঙ্গী॥
দেখিছা কৃষ্ণক জানো নিশ্চয়।
কহিয়ো আমাত হুয়া সদয়॥
মৃগ পত্নী সখি দেখিলা হৰি।
তোমাৰ নেত্ৰৰ আনন্দকাৰী॥
যান্তে প্ৰিয়া সমে গতি বিলাসে।
হেৰা কুন্দ গন্ধ কুঙ্কুম বাসে॥
কতো গোপী বোলে শুনিয়ো বাণী।
লতাত কৃষ্ণৰ পুছা কাহিনী॥
কৃষ্ণৰ নখৰ পৰশ পাই।
দেখো পুলকিত সমস্ত কায়॥”
এই সঙ্গীতটিৰ প্ৰতি শব্দত আৰু প্ৰতি শাৰীত কেনে বিষম বিৰহৰ ব্যাকুল ব্যথা বাজি উঠিছে! এনে নিখুত কবিতা জগতৰ যেই সেই সাহিত্যৰ আৰু পৃথিবীৰ যেই সেই ভাষাৰ গৌৰৱ বস্তু।
(অসম সাহিত্য সভা পত্ৰিকা।)
২৩।১২।১৭ তাৰিখে শিৱসাগৰত অনুষ্ঠিত অসম সাহিত্য সভাৰ অধিবেশনত পঠিত।
