এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
[ ২৫ ]
তুমি পশু পক্ষী সুৰাসুৰ তৰু তৃণ।
অজ্ঞানত মূঢ়জনে দেখে ভিন্ন ভিন্ন”॥ [ হৰমোহন ]
সমস্ত ভূতৰে তুমি আছা হৃদয়ত।
তত্ব নাপাই তোমাক বিচাৰে বাহিৰত॥
নমাগোহো সুখ ভোগ নলাগে মুকুতি।
তোমাৰ চৰণ মাত্ৰ থাকোক ভকতি”॥
ৰাজত্যাগী সন্ন্যাসী মুচুকুন্দৰ স্তুতিৰ দৈন্য কেনে ফুটি ওলাইছে :—
“মায়ায়ে মোহিত হুয়া যিটো জন
নভজে প্ৰভু তোমাক।
সুখক আশায়ে গৃহ বাসে থাকে
দৈবে বঞ্চিলেক তাক॥
গৃহ ঘট সম দেহত নৃপতি
বোলাওঁ কৰি মতি বটি।
তোমাক নগণি হয় হস্তী ৰথে
পৃথিবী ফুৰো পৰ্য্যটি॥
সুবৰ্ণৰ ৰথে যিটো হস্তী স্কন্ধে
ফুৰয় ৰাজা বোলায়।
কানে প্ৰাণে গৈল সেহিতো শৰীৰে
হোৱে বিষ্ঠা পলু ছাই॥
সংসাৰ চক্ৰত চিৰকাল প্ৰমোদ
তোমাত নভৈল বোধ।
