এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
[১৮]
উচ্চ কুচ কুম্ভ হােৱে উদি ॥
কঙ্কালে কিঙ্কিনী বাজে চৰণ কমল মাজে
ৰত্নৰ নুপূৰ ৰুন-্ঝুন ।
হালে অতি মধ্যদেশ সংসাৰ মােহিনী বেশ
একো অঙ্গে নাহি খুতিখুন” ।
[ হৰমােহন ]
কবিৰ লগতে কব নালাগেনে বাৰু, কি ভাষা, কি ছন্দ কি শব্দ, কি ৰূপ, মােহিনী বর্ণনাত কোনাে অঙ্গতে খতি খুন নাই ! ইয়াৰ পাছত দুটা প্রাকৃতিক সৌন্দৰ্য্যৰ বৰ্ণন শুনক :-
“ক্ষীৰ সাগৰৰ মাজে ত্রিকুট পর্বত ।
প্রকাশন্তে আছে তিনি লােকতে বেকত ॥
সুবৰ্ণ ৰজত লােহা জ্বলে তিনি শৃঙ্গ ।
চক্ষুত জমক লাগে দেখিতে বিৰিঙ্গ ॥
অযুত যােজন জুৰি জ্বলে গিৰিবৰ ।
উচ্ছিত দেখিয়া দশ হাজাৰ প্ৰহৰ ॥
ক্ষীৰ সাগৰ ঢউ চৌভিতে উথলে ।
পখালে পর্বত সুশীতল দুগ্ধ জলে ॥
নদী নদ অশেষ বিশেষ সৰােবৰ ।
স্ফটিক নির্মল জ্বল দেখি মনােহৰ ॥
বিদ্যাধৰী সৱে তাত নামি কৰে স্নান ।
পখালি শৰীৰ বৱে সুগন্ধিত ঘ্ৰাণ ॥
