এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
[১৩]
অসমীয়াত:—
“যিটো ব্ৰহ্ম নোহে তৰ্কৰ গোচৰ।
নাপাৱে বচনে মনে ওচৰ॥
নাহি উতপতি নাহি মৰণ।
সদায় প্ৰণামো তানে চৰণ॥
আৰু এটা:—
“উৎক্ষেপনং গৰ্ভগতস্য পাদয়োঃ
কিং কল্পসে মাতুৰধোক্ষ জাগসে।
কিমস্তি নাস্তি ব্যপদেশ ভূষিতং
তবাস্তি কুক্ষেঃ কিয়দপ্যনন্তঃ”॥
অসমীয়াত:—
“গৰ্ভত থাকন্তে উদাত ঘানে পাৱে।
তাৰ অপৰাধক নধৰে যেন মাৱে॥
তোমাৰ কুক্ষিত আমি আছোঁ চৰাচৰ।
হেন জানি ক্ষমিয়োক দোষ দামোদৰ”॥
কোনটো মূল, কোনটো অনুবাদ বুজিব পাৰিনে? ভাষাত এনে অসীম অধিকাৰ কবিসকলৰ শ্লাঘাৎৰ বিষয়।
মহাকবি সকলৰ আৰু এটা লক্ষণ থাকে যে তেওঁলোকৰ
অনেক ৰচনা প্ৰবাদৰ দৰে হৈ যায়। বোধকৰো
শেক্সপীয়েৰেই এই বিষয়ত শ্ৰেষ্ঠ কৃতী। কিন্তু আন
কবিসকলৰো কম কথা এইদৰে গোটমাৰি মুখে মুখে ফুৰা
নাই।
