এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৯১
দ্বিতীয় বিৰচন
ভক্তি প্ৰতিবন্ধ দুৰ্ব্বাসনা আদি,
যত দোষ দুঃসঙ্গৰ।
ভক্তিৰ মহিমা, কহি সাধু সবে,
ছেদিৱন্ত নিৰন্তৰ॥৪৩৩॥
হেন সাধুসঙ্গ, এড়িয়া অসাধু-,
সহিতে যিসব নৰে।
শিশ্ন উদৰৰ, অৰ্থে অতিশয়,
বিষয়ত ৰতি কৰে॥
মুক্ত হেন যদি, ভৈল তথাপিতো
ভ্ৰষ্ট হৈয়া পূৰ্ব্বৱত।
নিকাৰ ভুঞ্জিয়া, ফুৰিবেক পুনু,
তমোময় সংসাৰত॥৪৩৪৷
সত্য শৌচ দয়া, মৌন বুদ্ধি লজ্জা
শ্ৰী যশ ক্ষমা মত।
সম দম মহা, ভাগ্য ইটো সবে,
নষ্ট হৱে দুঃসঙ্গত॥
শুনিয়োক এবে, অসাধু সবৰ,
লক্ষণ কৰো বিদিত।
মহা অহমিকা, নুগুছে মনত,
সদা ক্ৰোধপৰ চিত্ত॥৪৩৫॥
সিটো মূঢ়সব, স্ত্ৰী সমস্তৰ,
ক্ৰীড়াৰ যেন বানৰ॥
