এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৮৮
ভক্তি-ৰত্নাৱলী
দেৱঋষি নাৰদক, বুলিলন্ত বসুদেৱে,
শুনা মুনিৰাজ মহাশয়।
দেৱৰ চৰিত্ৰ যত, ইটো প্ৰাণী সমস্তত,
সুখ দুঃখ দুয়ো মিলাৱয়॥৪২৫॥
অচ্যুতেসে আত্মা যাৰ, হেন তুমি সব মহা-,
জনৰ চৰিত্ৰ নিৰন্তৰ।
গুচাৱে সংসাৰ দুঃখ, মিলাৱে মুকুতি সুখ,
চৰাচৰ যত জগতৰ॥
ভজে যিটো যেন মতে, দেৱসবো সেহিমতে,
মনুষ্যক কৰে ফল দান।
শুনিয়ো দৃষ্টান্ত যেন, যিবা বস্তু যত মান,
ছায়া তাৰ হয় সেহি মান॥৪২৬॥
তুমি সব মহাজনে, কেবল পৰৰ দুঃখ,
হৰা মাত্ৰ নচাই উপকাৰ।
হেন মহা মহন্তক, দৰশন ভৈলো আজি,
কিনো ভাগ্য মিলিল আমাৰ॥
বসুদেৱ বাক্য থওঁ, জনক বচন কওঁ,
সাধুসব শ্ৰেষ্ঠ যেনমত।
যদ্যাপি ক্ষণিক কাল, জীৱন মনুষ্য দেহ,
তথাপিতো দুৰ্ল্লভ সবাত॥৪২৭॥
মহা পুৰুষাৰ্থ হেতু, তাহাতো দুৰ্ল্লভ মানো,
বৈকুণ্ঠৰ প্ৰিয় দৰশন।
