এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
৮৭
দ্বিতীয় বিৰচন
শুনা মন সাবধানে, গঙ্গাদেৱী বিদ্যমানে,
যেন ভগীৰথৰ উত্তৰ॥৪২২॥
গঙ্গাদেৱী বুলিলন্ত, শুনা বাপু ভগীৰথ,
হৰিবো সবাৰো পাপচয়।
মই কেনমতে শুদ্ধি, হৈবো নজানোহো বুদ্ধি,
কি কৰিবো কহিয়ো নিৰ্ণয়॥
শুনি ভগীৰথে পাছে, বুলিলা গঙ্গাৰ আগে,
শুনা মাৱ বচন আমাৰ।
নকৰিবা তুমি ডৰ, তযু পাপ নিৰন্তৰ,
সাধু সবে কৰিবে সংহাৰ॥৪২৩॥
নজানে ব্ৰহ্মত পৰে, সিটো সাধু সন্ত নৰে,
জগতকে পৱিত্ৰ কৰন্ত।
তাসম্বাৰ সঙ্গী যিটো, তাৰো শুদ্ধ হৃদয়ত,
প্ৰকটে আছন্ত ভগৱন্ত॥
এহি হেতু মহন্তক, নোছোৱে কিঞ্চিতো পাপে,
যেহেন সূৰ্য্যক অন্ধকাৰ।
তাৰা সবে অঙ্গে সঙ্গে, পৰশিলে পাপ মানে,
সমূলঞ্চে হৈবে বুন্দামাৰ॥৪২৪
দেৱ সবে মনুষ্যৰ, সুখ দুঃখ দুইৰো হেতু,
সুখ হেতু মাত্ৰ সাধুজন।
এতেকেসে সাধুসঙ্গ, পৰম দুৰ্ল্লভ অতি,
শুনা বসুদেৱৰ বচন॥
