এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৭৩
দ্বিতীয় বিৰচন
যেন মধুকৰে সুখে পাৰিজাত পাই।
তাক ত্যজি পুন্নু আন বৃক্ষক নযাই॥
সেহি মতে পায়া প্ৰভু তযু চৰণক।
আক ত্যজি কেনে আমি প্ৰাৰ্থিবো আনক॥৩২৭॥
ব্ৰহ্মপদ পায়ো মনোৰথ সীমা নাই।
তথাপিতো এক বৰ দিয়োক গোসাঁই॥
তোমাৰ মায়ায়ে আমি নিজ কৰ্ম্ম গতি।
ভ্ৰমোহো যাৱত ইটো সংসাৰে সম্প্ৰতি॥৩২৮॥
জন্মে জন্মে হোক তযু সঙ্গ ভকতৰ।
মিলোক প্ৰসঙ্গ প্ৰভু দিয়ো এহি বৰ॥
বুলিবা মোহোৰ সঙ্গ নুখুজিলা কিক।
ভকত সবৰ সঙ্গ তোমাতো অধিক॥৩৪৯॥
কৰোহো বিদিত তাক তোমাৰ আগত।
মহন্ত জনৰ সঙ্গ শ্ৰেষ্ঠ যেন মত॥
থাকন্ত যথাত তযু একান্ত ভকত।
তোমাৰ নিৰ্ম্মল কথা তৈতেসে বেকত॥৩৫০॥
সিটো কথামৃত পান কৰে যিটোজন।
গুছে তৃষ্ণা আদি তাৰ শুদ্ধ হৱে মন॥
দূৰ হৱে বৈৰ ভাব সমস্তে ভূতত।
একোৱে উদ্বেগ আৰো নোপজে মনত॥৩৫১॥
বাঢ়ে তৃষ্ণা আদি যত অসত সঙ্গত।
সন্তৰ সঙ্গত ক্ষয় হোৱয় সমস্ত॥
