এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৬৭
দ্বিতীয় বিৰচন
তোৰাসব সমে কৰে লৌকিক আলাপ।
তথাপিতো দূৰ হৱে তাৰ যত পাপ॥
আছোক ভকতৰ সম্ভাষণ ইটো কথা।
সন্তৰ স্মৰণে শুদ্ধি কৰয় সৰ্ব্বথা॥৩১৪॥
সঙ্গ লৈয়া শুশ্ৰূষা কৰয় মহন্তক।
তেবে কি কহিবো আৰ তাহাৰ ভাগ্যক॥
বুলিবাহা ইটো কথা যেবে সত্য হয়।
তেবে কিয় ভকতক সবে নভজয়॥৩১৫॥
বচনে লৈয়ো ইহাৰ উত্তৰ।
যাক নতু অনুগ্ৰহ মিলয় কৃষ্ণৰ॥
মহন্তৰ সেৱা তাৰ পৰম দুৰ্ল্লভ।
কৃষ্ণৰ কৰুণা বিনে নুহিকে সুলভ॥৩১৬॥
বৈকুণ্ঠৰ পতি যিটো প্ৰভু ভগৱন্ত।
তাহাঙ্ক পাইবাৰ পন্থ যতেক মহন্ত॥
তাসম্বাৰ চিহ্ন যেন শুনিয়োক তাক।
গাৱে ৰাত্ৰি দিনে মাত্ৰ কৃষ্ণৰ কথাক॥৩১৭॥
কহো মহন্তক সেৱা কৰিবাৰ ফল।
কৃষ্ণ-কথা শুনন্তে চিত্তৰ গুছে মল॥
তেবেসে হৈবেক ৰতি কৃষ্ণ-চৰণত।
মহা প্ৰেমোৎসৱ আসি মিলয় মনত॥৩১৮॥
মোক্ষতো অধিক সুখ লভয় প্ৰচুৰ।
অপ্ৰয়াসে সংসাৰৰ দুঃখ যায় দূৰ॥
