এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৪১
প্ৰথম বিৰচন
ইহাৰ উত্তৰ এবে শুনা সাৱধানে।
নজানিলা যিবা হেতু পাইলেক অজ্ঞানে॥
কহো অজ্ঞানৰ যেন কাৰণ সাক্ষাত।
যেখনে বিমুখ ভৈল কৃষ্ণৰ সেৱাত॥১৮৯॥
তেখনে কৃষ্ণৰ মায়া পাইলেক জীৱক।
মহা মোহ হৈয়া পাসৰিলে স্বৰূপক॥
ভৈল বিপৰ্য্যয় অহং বুদ্ধি শৰীৰত।
পাইলে আসি ভেদ ভয় ভ্ৰান্তি নানা মত॥১৯০॥
যেন নটে আপোনাৰ বেশ ছন্ন কবি।
আসে ব্যাঘ্ৰ ভল্লুকৰ স্বৰূপক ধৰি॥
বালক সকলে যেন নটক নজানি।
হৱে মহা ভয় ভীত তাকে সত্য জানি॥১৯১॥
সেহি মতে কৃষ্ণৰ মায়াত জীৱ যত।
বহু বিধ দুঃখ ভুঞ্জি ভ্ৰমে সংসাৰত।
কৃষ্ণত শৰণ লৈয়া নভজে যাৱত।
নেৰে মায়া নুগুচয় অজ্ঞান তাৱত॥১৯২॥
গুৰুক ঈশ্বৰ আত্মা বুলি মানি মনে।
কৰিব ভকতি এক কৃষ্ণৰ চৰণে॥
এতেকে কৃষ্ণৰ কৃপা মিলিবেক তাক।
অনায়াসে তৰিবেক দুস্তৰ মায়াক॥১৯৩॥
ভকতৰ হন্ত হৰি সহায় আপুনি।
নপাৱে ভক্তক আসি একোয়ে বিঘিনি॥
