পৃষ্ঠা:ভক্তি-ৰত্নাৱলী.pdf/৩২

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২৯
প্ৰথম বিৰচন

নাহিকে বিস্তৰ শ্ৰম হৰিৰ সেৱাত।
বাল্য বৃদ্ধ সবো পাৰে ভজিবে সাক্ষাত॥
সমস্তে ভূতৰে হৰি আত্মা প্ৰিয়তম।
আপোনাকে আপুনি ভজন্তে কোন শ্ৰম॥১৩৮॥
আপোনাৰ নিজ সখা আত্মা ভগৱন্ত।
সবাৰো হিয়াতে হৰি স্বভাৱে আছন্ত।
আন স্থানে বিচাৰিবে নলাগে কৃষ্ণক।
ভজিয়োক মাত্ৰ ত্যজি আন বিষয়ক॥১৩৯॥
মনুষ্য হৈবাৰ এহি মানে মাত্ৰ ফল।
পশু শৰীৰতো পাই বিষয় সকল॥
হেন বিষয়ত কৰে মনুষ্যে হৰিষ।
পশুএৰে তেবে কিবা ভৈল বিসদৃশ॥১৪০॥
মনুষ্যৰ আয়ু ক্ষণভঙ্গুৰ সদায়।
পড়ে কেতিক্ষণে এই আছে এই নাই॥
তাহাৰ বিষয় আশা পৰম নিষ্ফল।
পুত্ৰ দাৰা ধন জন সদায় চঞ্চল॥১৪১॥
একে নিমিষতে সবে হৈব এড়া এড়ি।
অসাৰ সংসাৰ যেন টাটেকৰ খেড়ি॥
যদি স্বৰ্গ পাৱে কৰ্ম্ম কৰিয়া বিশিষ্ট।
তহিতো নাহিকে সুখ জানা নিষ্ঠে নিষ্ঠ॥১৪২॥
পূণ্য তাৰতম্যে পাৱে বঢ়া টুটা সুখ।
অশ্ৰদ্ধা অসুয়া আদি তৈতো আছে দুঃখ॥