এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২৩৭
দশম বিৰচন
আছিলেক বন্দীশাল দুঃখৰ কেৱল।
ইদানী কৰয় বত ব্যাপাৰ সকল॥
কৃষ্ণত অৰ্পণা কৰে হৈয়া তাঁনে দাস।
গুণেসে কেবল তাৰ সিটো গৃহবাস॥১১১২॥
কৰিলে মমতা মাত্ৰ পূৰ্ব্বে পুত্ৰাদিত।
আছিলেক পাৱৰ নিহল বিপৰীত।
এবে দাস দাসী কৰি দিলেক কৃষ্ণ।
ইসৰ উপায়ে গৃহে সাধয় মোক্ষক॥১১১৩॥
এতেকে বিষয় ত্যাগে দুঃখ ব্যতিৰেক।
কৃষ্ণ দাস সবে সুখে সাধে শ্ৰেয়সক॥
ইহলোকে উপকাৰ দেখাইলো নিশ্চয়।
পৰলোকে ভগৱন্ত স্বৰূপ পাৱয়॥১১১৪॥
উদ্ধৱৰ বাক্যে আৰ লৈয়োক প্ৰমাণ।
বোলন্ত উৎসুকে মাধৱৰ বিদ্যমান॥
অনন্য শৰণ তযু একান্ত দাসক।
দিয়া তুমি আপোনাৰ নিজ স্বৰূপক॥১১১৫॥
ইটো প্ৰভু আশ্চৰ্য্য নুহিকে অতিশয়।
শ্ৰীৰাম অৱতাৰে তুমি কৃপাময়॥
অনুচৰ মাত্ৰে বন বানৰে সহিত।
পৰম ঈশ্বৰ হৈয়া কৰিলা সখিত্ব॥১১১৬॥
যতেক দেৱতা আছে ব্ৰহ্মা আদি কৰি।
কিৰীটিৰ অগ্ৰে আসি অনেক সাদৰি॥
