এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২৩৩
নবম বিৰচন
হে প্ৰভু কৃষ্ণ তযু অনন্ত মহিমা।
ভকতত তোমাৰ কৃপাৰ নাহি সীমা॥১০৯২॥
এতেকেসে তযু পাৱে কৰি চিত্ত ডাট।
থাকে সন্তে তোমাৰ কৃপাৰ চাই বাট॥
আপুনি কৰন্ত কৃষ্ণে কৃপা যি কালত।
তবে মোৰ হৈব আসি কুশল সমস্ত॥১০৯৩॥
আকে চিন্তি নিজ কৰ্ম্ম ভুঞ্জিয়া নিঃশেষ।
তপ আদি আন একো নকৰিয়া ক্লেশ॥
কৰিয়া যতন অতি কায় বাক্য মনে।
যিয়ে নমস্কাৰ কৰে তোমাৰ চৰণে॥১০৯৪॥
তযু অনুগ্ৰহত কৃতাৰ্থ সিসি নৰ।
পাৱে সুখে মুকুতিৰ বণ্টা বৈকুণ্ঠৰ॥
মুকুতিৰ ভাগ মাত্ৰ পাৱে ভক্তজনে।
সমগ্ৰে মুকুতি নপাৱয় কি কাৰণে॥১০৯৫॥
স্থিৰ চিত্তে শুনিয়োক ইহাৰ নিৰ্ণয়।
সম্পূৰ্ণে মুকুতি যি কাৰণে নলৱয়॥
ভকত জনৰ যেন জীবন বিনাই।
অধিক বিষয় সুখে প্ৰয়োজন নাই॥১০৯৬॥
মুকুতি সুখতো জানিবাহা সেহি নয়।
সমগ্ৰে মুকুতি হৰি ভক্তে নলৱয়॥
ভক্তিৰ প্ৰভাবে জানি নিজ স্বৰূপক।
তাতে স্থিত হৈয়া সেৱা কৰয় কৃষ্ণক॥১০৯৭॥
