পৃষ্ঠা:ভক্তি-ৰত্নাৱলী.pdf/২২১

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২২০
ভক্তি-ৰত্নাৱলী

তাত হন্তে কিবা অৰ্থ পাৱে সিটো নৰ।
কিন্তু ভক্তি পৰিপক্ক ভৈল যি জনৰ।
সংসাৰত পতন নাহিকে তাসম্বাৰ।
সি জনৰ অনৰ্থক শঙ্কা কিবা আৰ॥১০৪১॥
দেহাদিতো ভাৰ যাৰ গুচিল সম্প্ৰতি।
অন্যত্ৰ দেৱতো আৰ নকৰে ভকতি॥
নুহিবে এতেকে তাৰ বিকৰ্ম্মত চিত্ত।
যদি প্ৰমাদত পাপ সিজে কদাচিত॥১০৪২॥
তাকো ততকালে দূৰ মাধৱে কৰন্ত।
বুলিবাহা তাক কিয় যমে সহিবন্ত॥
শুনিয়ো উত্তৰ মনে নকৰিবা চিন্তা।
কাল যমাদিৰো জানা হৰিসে নিয়ন্তা॥১০৪৩॥
বুলিবাহা শ্ৰুতি স্মৃতি আজ্ঞা ঈশ্বৰৰ।
তান আজ্ঞা ভাঙ্গিলে তাহাঙ্কে হৈব ডৰ॥
নিজ আজ্ঞা ভঙ্গ ভৈলে নসৈৱন্ত হৰি।
ইহাৰ উত্তৰ শুনা শঙ্কা দূৰ কৰি॥১০৪৪॥
নধৰন্ত দোষ হৰি-ভকত জনৰ।
নাহি প্ৰিয়তম তান ভকতত পৰ॥
বুলিবাহ পাপ ক্ষয় অৰ্থে নভজয়।
কিয় কৰিবন্ত হৰি তাৰ পাপ ক্ষয়॥১০৪৫॥
ইহাৰ উত্তৰ শুনিয়োক এক মনে।
স্বভাৱে হিয়াত হৰি আছে সৰ্ব্বক্ষণে॥