এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২১৮
ভক্তি-ৰত্নাৱলী
দেৱতো উত্তম যত ব্ৰহ্মা আদি কৰি।
তেসম্বো সেৱন্ত কৃষ্ণ চৰণ সাদৰি॥
হেন মুকুন্দৰ পাদ-পঙ্কজ উত্তম।
নকৰিবে সেৱা জানি কোননো অধম॥১০৩০॥
পায়া আছে তনু অতি ইন্দ্ৰিয় সম্পদ।
মৃত্যুৰ মুখত পৰি আছে সৰ্ব্বক্ষণ॥
তথাপি সিজনে মাধৱক নভজয়।
একো কালে সিটো নেড়াইবেক মৃত্যু ভয়॥১০৩১॥
কৃষ্ণ পদ সেৱাতেসে গুছে ভয় যত।
লৈয়োক প্ৰমাণ কবি সিদ্ধৰ বাক্যত॥
কহন্ত প্ৰবোধি মুনি নিমি নৃপতিক।
শুনিয়োক ৰাজা যিটো সুখ অত্যেন্তিক॥১০৩২॥
মিছা মায়াময় ইটো যতেক বিষয়।
আতে যাৰ উদবিগ্ন বুদ্ধি অতিশয়॥
কৰে আত্ম ভাৱনা অসন্ত শৰীৰত।
সিয়ো যেবে লৈয়া এক শৰণ কৃষ্ণত॥১০৩৩॥
তানে পাদ-পদ্ম মাত্ৰ সদা উপাসয়।
তাহাৰো নিঃশেষে দুঃখ ভয় নিবৰ্ত্তয়॥
চৰণ উপাসা আৰ নেৰয় কৃষ্ণৰ।
তাকে বুলি আত্যন্তিক সুখ নৃপবৰ॥১০৩৪॥
এহিমানে থৈলো কবি বচন সংহৰি।
যাৰ যেত যত স্বধৰ্ম্মতো পৰিহৰি॥
